Dag 2018,

Jij was het jaar van mijn wederopstanding. Met vallen en opstaan; dat wel. Je bracht me naar diepe gronden, maar je wist me uiteindelijk ook omhoog te trekken. In de eerste januaridagen bood je me geen enkel perspectief voor een opbloeiend jaar. De oliebollen moest ik links laten liggen, aangezien je mij en mijn gezin met een forse buikgriep had opgezadeld. Maar erger nog… een burn-out in de tweede helft van 2017 liet nog steeds zijn sporen na. De teken van herstel waren er, maar iedere ochtend ontwaakte ik nog met een stevige hoofdpijn. Iedere dag moest ik me in gang zwengelen, als ware ik een ouderwetse waterpomp.

2018, jij zette me op de fiets richting mijn werkgever New Dutch Connections. Ik zie me nog op mijn fiets zitten. De zenuwen gieren door mijn lijf. Kan ik die drukte wel aan? Ben ik wel echt hersteld? Wat zullen ze van mij vinden? Talloze keren overweeg ik de fiets om te draaien en naar huis terug te fietsen. Om daar de benodigde rust te vinden. Ik zet door. Met lood in de schoenen loop ik de trap op. Richting de kantoortuin. Als ik die binnenstap word ik overmand door emoties. Met de grootste moeite weet ik mijn tranen te bedwingen, maar alles in mijn lijf roept: ik moet hier weg! Ik moet hier zo snel mogelijk weg! Gelukkig is de zakelijk leider zeer doortastend en leidt ze me al snel naar een rustige plek waar we rustig samen een kopje koffie drinken. Ze stelt me op mijn gemak en luistert aandachtig naar mijn verhaal. We stellen vast dat het voor mijn herstel noodzakelijk is dat ik wekelijks langs kom. Gewoon er te zijn. Geen druk, geen grote projecten. Gewoon aanwezig zijn en werken aan een herbegin. Ja, 2018, jij zorgde voor een ommekeer…

2018… Jij gaf mij nieuwe inzichten. Soms hele eenvoudige, zoals het dagelijks maken van lange. Niets nieuws onder ze zon voor mij, maar jij gaf me het advies dit zonder enig doel te doen. Het gaf mij rust en ik mocht opnieuw ervaren wat een inspiratie één simpele wandeling kan geven. In mijn hoofd borrelden nieuwe ideeën op, nieuwe dromen. Sterker dan ooit voelde ik dat ik mijn eigen koers in het leven moet varen. Niet meegaan in de woorden van anderen, je niet laten opslokken door een leven vol stress en spanning. Je eigen weg volgen. Je eigen verhaal vertellen. Je kwetsbaarheid durven laten zien en je daarmee open te stellen voor de mensen om je heen.

2018… Jij voegde een nieuw hoofdstuk toe aan mijn verhaal. Mijn levensboek. Jij vertelde me dat ik mijn passie voor schrijven en radio-maken nieuw leven in moet blazen. Mijn passie voor verhalen vertellen. Je bood me de kans het voorwoord te schrijven voor het SER-rapport over integratie aan de hand van het indrukwekkende levenspad van Bright Richards.

2018… Je bracht mij ook op het spoor van podcasting. Begin augustus breng je me naar Antwerpen, waar ik drie dagen de Summerschool Podcasten mag volgen van de dames van AudioCollectief Schik. Met hun podcast ‘Bob’ brengen ze me al in vervoering, maar na deze Summerschool ben ik ervan overtuigd dat ik verhalen wil vertellen via podcasts. Het leidt ook tot de misschien wel tot de meest intense ontmoeting van het jaar als ik  voor een opdracht een vriendin interview over haar herstelproces na een periode met kanker. Ze vergelijkt haar situatie prachtig aan de hand van een tomaat. ‘Ik zie me bungelen aan de plant. Ik zie niet direct waar ik voor ga dienen…’ Het raakt mij tot diep in mijn kern. Omdat ze kwetsbaar durft te zijn. Haar ware verhaal durft te vertellen.

2018… Jij hebt me geleerd om verhalen te blijven vertellen. Of het nu gaat om de verhalen van anderen of die van mezelf. Je bood me de kans om een levensboek af te ronden voor een boerenfamilie in Hauwert. De feedback van hun zoon blijft mij ontroeren. ‘Ik heb dit boek aan mijn ouders cadeau gedaan, maar ik heb mij toen niet gerealiseerd dat ik eigenlijk ook een groot cadeau aan mezelf gaf. Ik had niet verwacht dat het zoveel met me zou doen. Het heeft me dingen geleerd over mijn ouders die ik nog niet wist.’
In de inleidende woorden schrijf ik. ‘Het gehele proces heeft mij doen beseffen hoe belangrijk het is jouw verhaal over te dragen naar volgende generaties. Misschien toch eens verder met het vastleggen van mijn eigen familiegeschiedenis?’ Het is tijd voor Verhaal Mij!

2018… Jij was om met zangeres Wende te spreken, een jaar  van troost en herbegin…. Dank voor je intensiteit, je openbaringen en jouw verhaal!